Witam Was serdecznie na tej stronce. Chciałbym uchwycić kilka myśli z rozważań do fragmentów Biblii czytanych w Kościele w niedziele i niektóre dni powszednie. Pochylam się nad Słowem Bożym jako kapłan już 25 lat. Zaczynam pisać dopiero teraz, aby wydobyć to, w czym Duch Święty mnie prowadził przez ten czas. Zapraszam Was serdecznie na mój blog o Słowie Bożym.
ONI NIE MIELI TELEWIZJI, INTERNETU, KOMPUTERÓW, SMARTFONÓW,
ALE MIELI DUCHA ŚWIĘTEGO I JEGO MOC...
J
13, 31-33a. 34-35
Po
wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz
otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim
otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą
otoczy. Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam,
abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak
się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi,
jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».
NIGDY, ALE TO NIGDY NIE LĘKAJ SIĘ PRZYJŚĆ DO JEZUSA!
J
8, 1-11
Jezus
udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud
schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i
faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na
cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę
kobietę dopiero co pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam
takie kamienować. A Ty co powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na
próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał
palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do
nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem». I
powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim
zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko
Jezus i kobieta stojąca na środku. Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do
niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt,
Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie
grzesz».
NOWE STWORZENIE W NOWYM DOMU Z NOWYM POKARMEM I NOWYM SPOJRZENIEM... OCZYMA I SERCEM BOGA...
Łk
15, 1-3. 11-32
W
owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go
słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje
grzeszników i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: «Pewien
człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część
własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich.
Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam
roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał
ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i
przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje
pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi
żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł:
„Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram
głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem
przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim
synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł
do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się
głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn
rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie
jestem godzien nazywać się twoim synem”. Lecz ojciec powiedział do swoich sług:
„Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na
rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy
ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął,
a odnalazł się”. I zaczęli się weselić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na
polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego
ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a
ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”. Rozgniewał
się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on
odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego
nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi.
Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z
nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”. Lecz on mu
odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do
ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był
umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».
NAWET JAK KTOŚ PORYSUJE TWOJE WNĘTRZE, TY ODRZUCISZ GWÓŹDŹ
Łk
6, 27-38
Jezus
powiedział do swoich uczniów: «Powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie
waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą;
błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was
oczerniają. Jeśli cię kto uderzy w policzek, nadstaw mu i drugi. Jeśli zabiera
ci płaszcz, nie broń mu i szaty. Dawaj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj
się zwrotu od tego, który bierze twoje. Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili,
podobnie wy im czyńcie. Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują,
jakaż za to należy się wam wdzięczność? Przecież i grzesznicy okazują miłość
tym, którzy ich miłują. I jeśli dobrze czynicie tym tylko, którzy wam dobrze
czynią, jaka za to należy się wam wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią.
Jeśli pożyczek udzielacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jakaż za to
należy się wam wdzięczność? I grzesznicy pożyczają grzesznikom, żeby tyleż samo
otrzymać. Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i
pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie wielka
i będziecie synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i
złych. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie
będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a
będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą,
utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam
bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie».
NAWET JEDNEJ RYBKI . A CO DOPIERO CAŁEJ SIECI RYB...
Łk
5, 1-11
Pewnego
razu – gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad
jeziorem Genezaret – zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś
wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do
Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi
nauczał tłumy. Gdy
przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na
połów!» A Szymon odpowiedział: «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i nic nie
ułowiliśmy. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci». Skoro to uczynili, zagarnęli
tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na
współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i
napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały. Widząc to, Szymon Piotr
przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Wyjdź ode mnie, Panie, bo jestem
człowiekiem grzesznym». I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie
wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów
Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. A
Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I
wciągnąwszy łodzie na ląd, zostawili wszystko i poszli za Nim.
Gdy
lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana,
czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą;
lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u
sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem». Kiedy cały lud
przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. a gdy się modlił,
otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił nad Niego, w postaci cielesnej niby
gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie
mam upodobanie».
NABRAĆ WAGI I NIE DAĆ SIĘ ZDMUCHNĄĆ PRZEZ WIEJADŁO...
Łk
3, 10-18
Gdy
Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: «Cóż mamy czynić?» On im odpowiadał:
«Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność,
niech tak samo czyni». Przyszli także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i rzekli
do niego: «Nauczycielu, co mamy czynić?» On im powiedział: «Nie pobierajcie nic
więcej ponad to, co wam wyznaczono». Pytali go też i żołnierze: «a my co mamy
czynić?» On im odpowiedział: «Na nikim pieniędzy nie wymuszajcie i nikogo nie
uciskajcie, lecz poprzestawajcie na waszym żołdzie». Gdy więc lud oczekiwał z
napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana, czy nie jest
Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie
mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów.
on będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. Ma on wiejadło w ręku dla
oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w
ogniu nieugaszonym». Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą
nowinę.
Było
to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był
namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei
i Trachonitydy, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i
Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził
więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia
grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: «Głos wołającego na
pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina
zostanie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte staną się
prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! i wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże».
Jezus
powiedział do swoich uczniów: «W owe dni, po wielkim ucisku, „słońce się zaćmi
i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać z nieba i moce na niebie”
zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w
obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i „zgromadzi swoich
wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi po kraniec nieba”. A od
figowca uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabrzmiewa sokami i
wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te
wydarzenia, wiedzcie, że to blisko jest, u drzwi. Zaprawdę, powiadam wam: Nie
przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale
słowa moje nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani
aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec».
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego
uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: „Błogosławieni
ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni,
którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem
oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną
sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem
oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga
oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą
nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla
sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni
jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie
wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka
jest wasza nagroda w niebie”.
