Witam Was serdecznie na tej stronce. Chciałbym uchwycić kilka myśli z rozważań do fragmentów Biblii czytanych w Kościele w niedziele i niektóre dni powszednie. Pochylam się nad Słowem Bożym jako kapłan już 25 lat. Zaczynam pisać dopiero teraz, aby wydobyć to, w czym Duch Święty mnie prowadził przez ten czas. Zapraszam Was serdecznie na mój blog o Słowie Bożym.
Pojawił
się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na
świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie
był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości. Takie
jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i
lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś? », on wyznał, a nie zaprzeczył,
oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem». Zapytali go: «Cóż zatem? Czy
jesteś Eliaszem?» Odrzekł: «Nie jestem». «Czy ty jesteś prorokiem?» Odparł:
«Nie». Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy
nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?» Powiedział: «Jam głos wołającego na
pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak rzekł prorok Izajasz». A wysłannicy byli
spośród faryzeuszów. i zaczęli go pytać, mówiąc do niego: «Czemu zatem
chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?» Jan im
tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie,
który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego
sandała». Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan
udzielał chrztu.
JA "WDOWIEC" POTRZEBUJĘ MOJEGO GOEL - WYBAWICIELA. PRZYJDŹ MÓJ PANIE..
Mk
1, 1-8
Początek
Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Jak jest napisane u proroka Izajasza:
«Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos
wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki»,
wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie
grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy
Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje
grzechy. Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder,
a żywił się szarańczą i miodem leśnym. i tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy
ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego
sandałów. Ja chrzciłem was wodą, on zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym».
NASTAW BUDZIK, ABY NIE PRZESPAĆ TEJ CHWILI I TEJ SPRAWY...
Mk
13, 33-37
Jezus
powiedział do swoich uczniów: «Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas
ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w
podróż. zostawił swój dom, powierzył swym sługom staranie o wszystko, każdemu
wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie
więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o
pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was
śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!»
Gdy
faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden
z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które
przykazanie w Prawie jest największe?» On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował
Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To
jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz
miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło
całe Prawo i Prorocy».
CHYBA RACZEJ IDZIE O POWRÓT NA BOŻE DROGI I DO BOŻYCH PLANÓW ANIŻELI O SAMĄ TYLKO WŁADZĘ...
Mt
22, 15-21
Faryzeusze
odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Jezusa w mowie. Posłali więc do
Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby mu powiedzieli:
«Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz.
Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam
więc, jak ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie?» Jezus
przejrzał ich przewrotność i rzekł: «Czemu wystawiacie Mnie na próbę,
obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową!» Przynieśli Mu denara. On ich zapytał:
«Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas rzekł do nich:
«Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga».
Jezus
w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: «Królestwo niebieskie
podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc
swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał
jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem
moją ucztę; woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na
ucztę!” Lecz oni zlekceważyli to i odeszli: jeden na swoje pole, drugi do swego
kupiectwa, a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy, pozabijali. Na to król
uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto
ich spalić. Wtedy rzekł swoim sługom: „Uczta weselna wprawdzie jest gotowa,
lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście
na ucztę wszystkich, których spotkacie”. Słudzy ci wyszli na drogi i
sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala weselna
zapełniła się biesiadnikami. Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i
zauważył tam człowieka nieubranego w strój weselny. Rzekł do niego:
„Przyjacielu, jakże tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego?” Lecz on oniemiał.
Wtedy król rzekł sługom: „Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w
ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Bo wielu jest powołanych, lecz
mało wybranych».
Jezus
powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Posłuchajcie innej przypowieści.
Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej
tłocznie, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy
nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu
należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili,
trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym
razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak
sobie myśląc: Uszanują mojego syna. Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do
siebie: „To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego
dziedzictwo”. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc
przybędzie właściciel winnicy, co uczyni z owymi rolnikami?» Rzekli Mu:
«Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim,
którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze». Jezus im rzekł: «Czy nigdy
nie czytaliście w Piśmie: „Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał
się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach”. Dlatego
powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda
jego owoce».
ŻADNA TO ZASŁUA NIE ZJEŚĆ PRZETERMINOWANEJ I ŚMIERDZĄCEJ RYBY...
Mt
20, 1-16a
Jezus
opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść: «Królestwo niebieskie
podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć
robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał
ich do winnicy. Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących
na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: „Idźcie i wy do mojej winnicy, a co
będzie słuszne, dam wam”. Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej
i dziewiątej, tak samo uczynił. Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał
innych stojących i zapytał ich: „Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?”
Odpowiedzieli mu: „Bo nas nikt nie najął”. Rzekł im: „Idźcie i wy do winnicy”. A
gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: „Zwołaj
robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych”.
Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc
przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy
go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: „Ci ostatni jedną godzinę pracowali,
a zrównałeś ich z nami, którzy znosiliśmy ciężar dnia i spiekotę”. Na to
odrzekł jednemu z nich: „Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czyż nie o denara
umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje, i odejdź. Chcę też i temu ostatniemu dać
tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym
okiem patrzysz, że ja jestem dobry?” Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi
ostatnimi».
ALE... ZRÓB TO W MOCY BOGA, KTÓRY NAJPIERW TOBIE PRZEBACZYŁ.
Mt
18, 21-35
Piotr
podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat
zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?» Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że
aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest
królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy
zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć
tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go
razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać. Wtedy
sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci
oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy
sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto
denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego
współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On
jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda
długu. Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i
opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego, wezwawszy go,
rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie
prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą,
jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać
go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój
niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».
MIARĄ MIŁOŚCI BOGA JEST MIŁOŚĆ BEZ MIARY A NASZEJ?
Mt
18, 15-20
Jezus
powiedział do swoich uczniów: «Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i
upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś
nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo
trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś
Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i
celnik. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie
związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dalej,
zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie,
to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj
albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich».
Jezus
zaczął wskazywać swoim uczniom na to, że musi udać się do Jerozolimy i wiele
wycierpieć od starszych i arcykapłanów oraz uczonych w Piśmie; że będzie zabity
i trzeciego dnia zmartwychwstanie.A Piotr wziął Go na bok i począł robić Mu wyrzuty: «Panie, niech Cię Bóg broni!
Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie». Lecz On odwrócił się i rzekł do Piotra:
«Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po
ludzku». Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: «Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech
się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo
kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu,
znajdzie je. Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał,
a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę?
Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi i
wtedy odda każdemu według jego postępowania».
TO DLATEGO SIĘ NIE MODLIMY. BO NAM DOBRZE W TYM BAGIENKU...
Mt
14, 22-33
Gdy
tłum został nasycony, zaraz Jezus przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i
wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam
jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał. Łódź zaś
była już o wiele stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był
przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po
jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się, myśląc,
że to zjawa, i ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: «Odwagi! To
Ja jestem, nie bójcie się!» Na to odezwał się Piotr: «Panie, jeśli to Ty
jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!» A On rzekł: «Przyjdź!» Piotr
wyszedł z łodzi i krocząc po wodzie, podszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego
wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: «Panie, ratuj mnie!» Jezus
natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: «Czemu zwątpiłeś, człowiecze
małej wiary?» Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w
łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: «Prawdziwie jesteś Synem Bożym».
NIE! BÓG NIE AKCEPTUJE ZŁA, ALE DAJE SZANSĘ ABY STAŁO SIĘ DOBREM...
Mt 13, 24-43
Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść: «Królestwo
niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej
roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu
między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił
się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: „Panie, czy nie
posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?”
Odpowiedział im: „Nieprzyjazny człowiek to sprawił”. Rzekli mu słudzy: „Chcesz
więc, żebyśmy poszli i zebrali go?” A on im odrzekł: „Nie, byście zbierając
chwast, nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa;
a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w
snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”». Przedłożył im
inną przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które
ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion,
lecz gdy wyrośnie, większe jest od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że
ptaki podniebne przylatują i gnieżdżą się na jego gałęziach». Powiedział im
inną przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna
kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło». To
wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie
mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: «Otworzę usta w przypowieściach,
wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata». Wtedy odprawił tłumy i wrócił do
domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie, mówiąc: «Wyjaśnij nam przypowieść o
chwaście». On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn
Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem
zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem
jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala
w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci
zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia oraz tych, którzy dopuszczają się
nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie
zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto
ma uszy, niechaj słucha!»
O CZYM TERAZ MYŚLISZ, GDZIE JESTEŚ GDY SIEWCA SIEJE ZIARNO...
Mt 13, 1-23
Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł
nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi
i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi
słowami: «Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę,
nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele
miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce
wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły
między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na
ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a
inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha!» Przystąpili do Niego
uczniowie i zapytali: «Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?» On im
odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie
dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i w nadmiarze mieć będzie; kto zaś nie ma,
temu zabiorą nawet to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że
patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się
na nich przepowiednia Izajasza: „Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć
będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały
i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym
sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”. Lecz szczęśliwe
oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu
proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie
ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli. Wy zatem posłuchajcie
przypowieści o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie
go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka
oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na grunt skalisty oznacza tego, kto
słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia
i jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz
się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz
troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.
Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je.
On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny
trzydziestokrotny».
NIE CELEBRYCI, NIE POLITYCY, NIE LUDZIE Z PIERWSZYCH STRON GAZET, ALE PROŚCI RYBACY...
Mt 11, 25-30
W owym czasie Jezus przemówił tymi
słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te
rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze,
gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też
nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn
zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni
jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode
Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz
waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».
NIE CHCEMY CIĘ U SIEBIE BO TO KOSZTUJE... CZASAMI TRZODĘ ŚWIŃ...
Mt 8, 28-34
Gdy Jezus przybył na drugi brzeg do kraju
Gadareńczyków, wyszli Mu naprzeciw z grobowców dwaj opętani, tak bardzo
niebezpieczni, że nikt nie mógł przejść tamtą drogą. Zaczęli krzyczeć: «Czego
chcesz od nas, Jezusie, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?» A
opodal nich pasła się duża trzoda świń. Złe duchy zaczęły Go prosić: «Jeżeli
nas wyrzucasz, to poślij nas w tę trzodę świń». Rzekł do nich: «Idźcie!» Wyszły
więc i weszły w świnie. I naraz cała trzoda ruszyła pędem po urwistym zboczu do
jeziora i zginęła w wodach. Pasterze zaś uciekli i przyszedłszy do miasta,
rozpowiedzieli wszystko, a także zdarzenie z opętanymi. Wtedy całe miasto
wyszło na spotkanie Jezusa; a gdy Go ujrzeli, prosili, żeby opuścił ich
granice.
MIEĆ ZAWSZE PRZYGOTOWANY POKÓJ DLA GOŚCIA, KTÓRY CHCE BYĆ GOSPODARZEM...
Mt 10, 37-42
Jezus powiedział do swoich apostołów: «Kto
kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna
lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego
krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie,
straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was
przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie
posłał. Kto przyjmuje proroka jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto
przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto
poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest
uczniem, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody».
Jezus powiedział do swoich apostołów: «Nie
bójcie się ludzi! Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione,
ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w
ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na
dachach. Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą.
Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie
sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca waszego żaden z nich
nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są nawet wszystkie włosy na głowie.
Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie
przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto
się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest
w niebie».
BO ŚWIAT WCZORAJ I DZISIAJ POSZEDŁ W DRUGĄ STRONĘ - TRZEBA GO ZAWRÓCIĆ...
J
6, 51-58
Jezus powiedział do Żydów: «Ja jestem
chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył
na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało wydane za życie świata». Sprzeczali
się więc między sobą Żydzi, mówiąc: «Jak On może nam dać swoje ciało do
jedzenia?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie
będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli
życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja
go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew
moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we
Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i
ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba
zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali.
Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki».
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie
sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale
wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą,
ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko
spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych,
i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je
wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».
Jezus powiedział do Nikodema: «Tak Bóg
umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego
wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna
na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego
zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już
został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego».
NIE PRZEZ POSŁAŃCA, ALE BÓG SAM W JEZUSIE MÓWI DO NAS I DZIAŁA DLA NAS...
Mk 12, 35-37
Jezus, nauczając w świątyni, zapytał: «Jak
mogą twierdzić uczeni w Piśmie, że Mesjasz jest synem Dawida? Wszak sam Dawid
mówi mocą Ducha Świętego: „Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż
położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje”. Sam Dawid nazywa Go Panem, jakże
więc jest tylko jego synem?» A liczny tłum chętnie Go słuchał.
NIE DORZUCAĆ ŚMIECI TYLKO NAJLEPSZEJ JAKOŚCI DREWNO I WĘGIEL - NIECH PŁONIE..
Mk 12, 18-27
Przyszli do Jezusa saduceusze, którzy
twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i pytali Go w ten sposób: «Nauczycielu,
Mojżesz tak nam przepisał: „Jeśli umrze czyjś brat i pozostawi żonę, a nie
zostawi dziecka, niech jego brat pojmie ją za żonę i wzbudzi potomstwo swemu
bratu”. Otóż było siedmiu braci. Pierwszy pojął żonę, a umierając, nie zostawił
potomstwa. Drugi ją pojął za żonę i też zmarł bez potomstwa; tak samo trzeci. I
siedmiu ich nie zostawiło potomstwa. W końcu po wszystkich umarła także
kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc, gdy powstaną, którego z nich będzie żoną?
Bo siedmiu miało ją za żonę». Jezus im rzekł: «Czyż nie dlatego jesteście w
błędzie, że nie rozumiecie Pisma ani mocy Bożej? Gdy bowiem powstaną z
martwych, nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie
w niebie. Co się zaś tyczy umarłych, że zmartwychwstaną, to czy nie czytaliście
w księdze Mojżesza, tam gdzie mowa o krzewie, jak Bóg powiedział do niego: „Ja
jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba”? Nie jest On Bogiem umarłych,
lecz żywych. Jesteście w wielkim błędzie».
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam
gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami,
przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to
powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy
Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja
was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha
Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie,
są im zatrzymane».
Jedenastu
uczniów udało się do Galilei, na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go
ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do
nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na
ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię
Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam
przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia
świata».
DOBRE SMUTKI LEPSZE, BARDZIEJ POŻYTECZNE I OWOCNE NIŻ ZŁE RADOŚCI...
J 16, 20-23a
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę,
zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie
weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość. Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo
przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu – z
powodu radości, że się człowiek na świat narodził. Także i wy teraz doznajecie
smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej
nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic nie będziecie Mnie pytać».
PRZY ILU OŁTARZACH SPRAWUJEMY LITURGIĘ NASZEJ CODZIENNOŚCI...
J
16, 12-15
Jezus
powiedział do swoich uczniów: «Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz
znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej
prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i
oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i
wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z
mojego weźmie i wam objawi».
IM DALEJ OD JEZUSA, TYM WIĘCEJ SIEROT NA ŚWIECIE...
J 14, 15-21
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeżeli
Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca,
a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy, którego
świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie,
ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami. Przyjdę do
was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie widział. Ale wy Mnie widzicie;
ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu
moim, a wy we Mnie i Ja w was. Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie
miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja
będę go miłował i objawię mu siebie».
DUCH ŚWIĘTY I MY... COKOLWIEK ZOBACZĘ W JUTRZEJSZYM FILMIE I TAK WIERZĘ, ŻE JEZUS JEST I DZIAŁA W KOŚCIELE I PRZEZ JEGO RĘCE...
J 15, 12-17
Jezus powiedział do swoich uczniów: «To
jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was
umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za
przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam
przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan,
ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem
od Ojca mego. Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was
na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał
wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście
się wzajemnie miłowali».
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Ja
jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia.
Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która
przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści
dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was będę
trwać. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeżeli
nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja
jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten
przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto nie
trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. Potem ją
zbierają i wrzucają w ogień, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa
moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój
przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi
uczniami».
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niech
się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca
mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę
przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce,
przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja
jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę». Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie
wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?» Odpowiedział mu Jezus: «Ja
jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko
przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już
Go znacie i zobaczyliście». Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to
nam wystarczy». Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a
jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca. Dlaczego więc
mówisz: „Pokaż nam Ojca”? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we
Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. To Ojciec, który
trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a
Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same
dzieła! Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także
dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo
Ja idę do Ojca».
NIC NAS NIE ODŁĄCZY OD MIŁOŚCI PANA, NAWET WIRUS CHYBA ŻE...
J
10,11-16
Jezus powiedział do faryzeuszów: „Ja
jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i
ten, kto nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego
wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza. Najemnik ucieka
dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym
pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a
Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z
tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie
jedna owczarnia i jeden pasterz”.
Jezus powiedział do Tomasza: „Ja jestem
drogą, prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze
Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go
znacie i zobaczyliście”. Rzekł do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam
wystarczy”.
Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie
poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz:
«Pokaż nam Ojca»? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów
tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On
sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie.
Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. Zaprawdę,
zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł,
których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o
cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony
chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię”.
