Witam Was serdecznie na tej stronce. Chciałbym uchwycić kilka myśli z rozważań do fragmentów Biblii czytanych w Kościele w niedziele i niektóre dni powszednie. Pochylam się nad Słowem Bożym jako kapłan już 25 lat. Zaczynam pisać dopiero teraz, aby wydobyć to, w czym Duch Święty mnie prowadził przez ten czas. Zapraszam Was serdecznie na mój blog o Słowie Bożym.
Gdy
faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden
z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które
przykazanie w Prawie jest największe?» On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował
Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To
jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz
miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło
całe Prawo i Prorocy».
CHYBA RACZEJ IDZIE O POWRÓT NA BOŻE DROGI I DO BOŻYCH PLANÓW ANIŻELI O SAMĄ TYLKO WŁADZĘ...
Mt
22, 15-21
Faryzeusze
odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Jezusa w mowie. Posłali więc do
Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby mu powiedzieli:
«Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz.
Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam
więc, jak ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie?» Jezus
przejrzał ich przewrotność i rzekł: «Czemu wystawiacie Mnie na próbę,
obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową!» Przynieśli Mu denara. On ich zapytał:
«Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas rzekł do nich:
«Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga».
Jezus
w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: «Królestwo niebieskie
podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc
swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał
jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem
moją ucztę; woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na
ucztę!” Lecz oni zlekceważyli to i odeszli: jeden na swoje pole, drugi do swego
kupiectwa, a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy, pozabijali. Na to król
uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto
ich spalić. Wtedy rzekł swoim sługom: „Uczta weselna wprawdzie jest gotowa,
lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście
na ucztę wszystkich, których spotkacie”. Słudzy ci wyszli na drogi i
sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala weselna
zapełniła się biesiadnikami. Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i
zauważył tam człowieka nieubranego w strój weselny. Rzekł do niego:
„Przyjacielu, jakże tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego?” Lecz on oniemiał.
Wtedy król rzekł sługom: „Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w
ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Bo wielu jest powołanych, lecz
mało wybranych».
Jezus
powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Posłuchajcie innej przypowieści.
Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej
tłocznie, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy
nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu
należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili,
trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym
razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak
sobie myśląc: Uszanują mojego syna. Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do
siebie: „To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego
dziedzictwo”. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc
przybędzie właściciel winnicy, co uczyni z owymi rolnikami?» Rzekli Mu:
«Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim,
którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze». Jezus im rzekł: «Czy nigdy
nie czytaliście w Piśmie: „Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał
się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach”. Dlatego
powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda
jego owoce».
