MĄDRZE UMIERAĆ CZYLI DORASTAĆ DO WIECZNOŚCI...
Mk
13, 24-32
Jezus
powiedział do swoich uczniów: «W owe dni, po wielkim ucisku, „słońce się zaćmi
i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać z nieba i moce na niebie”
zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w
obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i „zgromadzi swoich
wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi po kraniec nieba”. A od
figowca uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabrzmiewa sokami i
wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te
wydarzenia, wiedzcie, że to blisko jest, u drzwi. Zaprawdę, powiadam wam: Nie
przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale
słowa moje nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani
aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec».