Pasterka - 24.12.2017

PAN ZAPALIŁ ŚWIATŁO DLA NICH I DLA NAS

Łk 2, 1-14

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. i rzekł do nich anioł: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał».

W tym rozważaniu możemy uderzyć w ton ckliwości i posypać to wszystko lukrem, ale pozwólcie, że w kontekście usłyszanego dzisiaj słowa pójdziemy trochę głębiej. Pomoże nam w tym prorok Izajasz i pierwsze dzisiejsze czytanie. Fragment poprzedzający ten tekst brzmi następująco: „W dawniejszych czasach upokorzył (Pan) krainę Zabulona i krainę Neftalego, za to w przyszłości chwałą okryje drogę do morza, wiodącą przez Jordan, krainę pogańską”. W wyniku braku wiary w moc Boga i ufności w słowo proroka Izajasza, Achaz król południowej części podzielonego królestwa Izraela, czyli Judy, wchodzi w koalicję z Asyrią przeciw północnemu królestwu, czyli Izraelowi oraz Aramejczykom. Ci ostatni zostali pobici przez Asyrię a północne królestwo Izraela, nazywane też Efraimem, traci ziemie Zabulona i Neftalego. Po około dziesięciu latach północna część Izraela po zdobyciu stolicy Samarii przestanie istnieć całkowicie. Tak więc prorok Izajasz wspomina upokorzenie tych dwóch krain i zapowiada jednocześnie przyszłą chwałę drogi do morza wiodącej przez Jordan, czyli Galilei a więc terytorium Zabulona i Neftalego. Spróbujmy się wczuć w sytuację mieszkańców tych ziem. Wojna, zniszczenie, grabieże, śmierć, tułaczka, okupacja stały się codziennością tych ludzi. Prorok Izajasz w usłyszanym pierwszym czytaniu zapowiada: „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują w żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy, jak w dniu porażki Madianitów”. Tak więc wszystko się zmieni. Ciemność, mrok i noc ludzkiej egzystencji zostanie pokonana przez światłość wielką. Kto będzie tą wyzwalającą światłością? Dziecię! „Albowiem dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny doradca, Bóg Mocny, odwieczny ojciec, Książę Pokoju”. Będzie to Ktoś wyjątkowy, gdyż przymioty opisujące tę postać wykraczają poza ludzkie możliwości. Bóg wypełnił swoje obietnice i zapowiedzi. Nie tylko wobec mieszkańców ziem Zabulona i Neftalego, czyli terytorium Galilei, gdzie Jezus spędził większość czasu nauczając oraz czyniąc znaki i cuda. Bóg wypełnił swoje obietnice wobec każdego z nas. Rzeczywistość w nas i wokół nas przypomina tę noc spowijającą ludzi podbitych przez Asyrię terenów. Ile w nas jest lęków i obaw, cierpienia i smutku, klęsk i tragedii oraz panowania śmierci zrodzonej przez grzech. Ale Ewangelia, to Dobra Nowina, którą jest sam Pan. To On przychodzi aby wyzwolić, aby uratować, aby pomóc i podtrzymać, aby zbawić, aby zapalić Światło swej miłującej obecności. Bóg wybrał Betlejem jako miejsce narodzenia swego Syna. W tym mieście urodził się też król Dawid a Mesjasz miał być nie tylko potomkiem Dawida, ale miał wyjść z Betlejem, co zapowiada Micheasz: „A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności”. Usłyszmy raz jeszcze głos anioła: „Dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”. Każdy dzień to owo dziś. Każdy dzień dla chrześcijanina to moment narodzenia Pan, to czas, aby Go przyjąć i wpuścić pod dach swojej codzienności Zbawiciela, to czas aby zatopić się w owej wyzwalającej Światłości. Nie zatrzymajmy się na śpiewaniu Panu kolęd i kołysanek, nie zatrzymajmy się na znaku pieluszek. Dajmy się znaleźć i zbawić a w duchu wdzięczności uwielbiajmy Boga wraz z Kościołem i mnóstwem zastępów anielskich. 

Homilia z Pasterki do posłuchania poniżej. Serdecznie zapraszam i nich Dobry Pan Wam błogosławi. ks. Cezary